Vanavond zou je verwachten dat het dak van de Wiener Stadthalle er af gaat.  Helaas zijn er daarvoor net iets teveel ballades en iets te weinig feestnummers in de finale.  Maar goed.  Het wordt sowieso een feestje waarin Conchita, Schloss Schönbrunn, overbodige presentatrices, foute outfits, valse noten, leuke dansers,… en natuurlijk een spannende puntentelling niet zullen ontbreken.




01. Slovenië

Maraaya klinkt als Amy Winehouse.  De Sloveense brengt haar man achter de piano en een lucht-viool-spelende dame met led-pakje mee.  ’Here For You’ klinkt heerlijk, zou zo op de radio kunnen en wordt goed gezongen.  Het plaatje klopt echter niet helemaal door enerzijds de lucht-viool-spelende dame en anderzijds de hoofdtelefoon die Maraaya constant op de oren heeft.  Een gimmick teveel lijkt me.  Vraag is of deze favoriet voor de top 10 deze rol waar kan maken want er komen nog 26 liedjes.  Wel een erg leuke opener.




02. Frankrijk

La douce France grijpt terug naar de succesformule van begin 2000, remember ’Je n’ai que mon âme’.  Lisa Angell zingt fantastisch en staat in een fraai decor.  Probleem is dat La Angell geen ravisante/imponerende Natasha St.-Pier is (van het eerder genoemde ’Je n’ai que mon âme’) waardoor dit belegen lied waarschijnlijk destijds zelfs niet het b-kantje van zou geweest zijn…  Als u weet dat het nog nooit gelukt is om vanuit de 2de startpositie het festival te winnen, dan weet u dat we volgend jaar niet richting Parijs trekken.

03. Israël 

De Oostenrijkse omroep heeft de volgorde van liedjes bepaald nadat de deelnemers dmv loting in de eerste of tweede helft van deze finale terechtkwamen.  Het lot wil dat in de eerste helft zo goed als alle up-tempo-liedjes voorbijkomen.  Het eerste feestje komt dit jaar uit Israël.  Ze haalden eindelijk de finale nog eens.  Nadav, de jongen met de gouden schoenen, zingt ’Golden Boy’ en brengt daarmee een heerlijk sfeer-stampertje.  Ideaal voor alle songfestivalfeestjes.  Hoog scoren gaat dit niet denk ik, ergens in het midden.

04. Estland

Elina en Stig komen uit The-Common-Linnets-school en brengen een lied waar ik al sinds de eerste beluistering fan van ben.  De repetities verliepen voor de Esten niet zo vlot, maar afgelopen dinsdag klopte het plaatje wel.  Vocaal en qua beeld zat het snor.  Blijft de vraag of de afstandelijkheid die in de act en in de tekst zit ook zo overkomt in de huiskamers.  Ik gun dit een plek in de top 10.

05. Verenigd Koninkrijk

De Britten sturen Electro Velvet met ’Still in love with you’.  Een heerlijk lied waar ik telkens wel vrolijk van wordt als het op de iPod voorbijkomt.  Helaas wordt dit zo slecht gebracht.  De kleding zit niet lekker, de danspasjes zijn fout,…  Er is teveel mis om echt leuk te zijn.  Dit roept ’rode lantaarn’ en wie weet zelfs ’nul punten’.

06. Armenië 

De leden van de Armeense gelegenheidsformatie Geneology kwamen speciaal voor het Songfestival bijeen om een lied te zingen over de genocide van 1915. De groep telt leden uit alle windstreken en werelddelen, iets dat we aan het einde van het lied ook zodanig zien.  Oorspronkelijk heette het lied ’Don’t Deny’, maar dat vond de EBU wat te politiek incorrect en dus lezen we nu als songtitel ’Face The Shadow’.  Aan de tekst hoefde niks te veranderen en dus blijft de boodschap van het lied overeind.  Vreemd?  Absoluut.  De groep brengt het lied goed en de diaspora zal de rest wel doen, maar of dat voldoende is om de top 10 binnen te komen.  Ik denk het niet.

07. Litouwen

Monika en Vaidas mochten donderdag de show openen met ’This Time’.  Die startpositie (en de kus) leverde hen waarschijnlijk een plek in de finale op.  Nu komen ze na een power-ballad en vlak voor feestlied nummer 2 van de avond.  En ja dan valt deze leuke popsong, weinig origineel en niet altijd even toonvast gebracht, toch echt te licht uit.  

08. Servië

’Beauty Never Lies’ zingt Bojana in haar oversize glitterjurk.  Zingen kan deze dame.  Kandidaat voor de Barbara-Dex-award is ze (net als Trijntje by the way) ook.  Met deze portie kitsch en de verjaarde discobeat kunnen we wel weer jaren voort op de songfestivalfeestjes.  Het dak gaat er in Wenen waarschijnlijk af tijdens dit nummers en de bookmakers beginnen dit lied ook te smaken.  Een tweede overwinning voor Servië zie ik er niet in, laat een ander land maar eens een tweede keer winnen.  Top 10 is volgens mij het hoogst haalbare.

09. Noorwegen
De Noren deden afgelopen donderdag wat van hen verwacht werd.  Mørland en Debrah Scarlett pakten Europa voldoende in met hun duistere ballad.  Daardoor staan ze nu terecht in de finale.  Ze hebben goed gekeken naar hoe ’Calm After The Storm’ vorig jaar in beeld gebracht werd.  Daarnaast hebben ze een bijzonder nummer.  ’Monster Like Me’ is misschien niet het meest toegankelijke lied, maar wel het meest intrigerende van dit festival.  Het wordt goed gezongen, goed in beeld gebracht en neemt mij van begin tot einde mee.  Heerlijk.  Top 10!

10. Zweden

Topfavoriet Zweden maakte tijdens de tweede halve finale z’n favorietenrol waar meer dan waar en won waarschijnlijk met ruime voorsprong die semi-final.  ’Heroes’ is niet super-origineel (Avicii, David Guetta,…) en is zeker geen ’Euphoria’.  Het klinkt goed genoeg om aan te slaan.  Måns Zelmerlöw zingt goed, ziet er goed uit en brengt een mooie act mee.  Die act schreeuwt: winnaar!  Of dat gaat lukken?  Wie weet… al blijf ik dan toch liever iets dichter bij huis ipv weer naar Zweden te gaan in 2016.

11. Cyprus

Aaaah…  Mmmmm…  ’One Thing I Should Have Done’ van Giannis Karayiannis vond ik al van de eerste beluistering erg mooi.  Het is een ballad en daar heb ik normaal niks mee, waarschijnlijk daarom dat ik de dance-versie die online staat nog ietsje beter vind, maar dit lied en deze stem raakten me direct.  Er komen sowieso 12 punten uit Griekenland.

12. Australië

Vlak voor de Belg komt Guy Sebastian namens Australië het podium op.  Hij brengt wat straatverlichting mee en een paar backings.  Maar, belangrijker, hij brengt een goeie radio-song mee die het wel eens erg goed kan gaan doen tijdens de puntentelling.  Op sympathie van Europa kunnen deze ere-gasten (ze mogen meedoen omdat oma-songfestival 60 is) sowieso rekenen.  Als ze winnen mogen ze volgend jaar weer meedoen…  Top 10: ja!  Winnen? Net niet…

13. België 

De RTBF koos intern voor Loïc Nottet, runner up van The Voice Belgique.  Zijn coach uit dat programma schreef mee aan het lied ’Rhythm Inside’ en ook iemand uit het team van SIA mocht aanschuiven.  België brengt het modernste lied dit jaar en dat is op zich een gok.  De jonge Waal is echter goed bij stem, al is z’n timbre een kwestie van smaak, en ook de choreografie past perfect.  Het plaatje klopt en dus.  Bij de bookmakers gaat het alleen maar in stijgende lijn en in de wandelgangen is te horen dat België de eerste halve finale zou gewonnen hebben.  Ik blijf dromen over en hopen op een tweede Belgische overwinning op het songfestival.  Als Loïc en z’n backings het net zo goed doen als dinsdag moet dat er zeker inzitten.

14. Oostenrijk

Het gastland wil volgend jaar absoluut niet opnieuw instaan voor de organisatie van dit evenement.  De Makemakes hebben met ’I’m yours’ en hun looks het hetero-lied en de bijhorende uitstraling, maar scoren gaat dit niet.  Het enige wat ’hot’ is aan deze inzending is de piano die in de fik gaat.  Grappig trouwens dat op het songfestival piano’s gewoon doorspelen als de pianist/zanger het einde van z’n lied zonodig rechtopstaand gaat zingen… #keepitreal

15. Griekenland 

Gelukkig heeft Maria Elena Kyriakou de nodige Engelse bijles gekregen en is haar uitspraak behoorlijk verbeterd. Dat schreef ik in mijn column van dinsdag…  Tijdens de dinsdagse halve finale was daar echter niks van te horen.  Net als tijdens de Griekse finale klonk haar ’One Last Breath’ toch echt als “One Lost Breast” en dat is een hele andere benefietavond. Goeie staging en een sterke vertolking (incl. vocale acrobatie) zorgen voor kwalitatieve Griekse pathos.  Dit jaar dus ergens in het midden voor de Grieken.

16. Montenegro

We zijn al over de helft.  Had ik u al gezegd dat er dan een pak ballads op u afkomen?  U kreeg er net al eentje en we gaan nog even door.  Vorig jaar haalde dit land de finale met een balkan-ballad gezongen door een boekhouder zonder uitstraling.  Copy-paste dachten ze.  Ze vroegen Zeljko Joksimovic (de Ralph Siegel van ex-Joegoslavië en oud-deelnemer) om een lied.  Kameraad Zeljko had nog wel wat op de plank liggen en dus mag Knez (ook noppes uitstraling dus) het podium op om ’Adio’ te zingen.  Een balkan-ballad waarvan we er op het festival al meer hoorden, maar vooral ook betere…  Finale is gehaald, hoog komt het niet.

17. Duitsland

In 2010 wonnen de Duitsers pas voor de tweede keer.  Lena was de dame die voor die twee overwinning zorgde.  Anno 2015 mag Ann-Sophie, die wel heel erg klinkt als/lijkt op Lena, de eer hooghouden met ’Black Smoke’.  Leuk lied, prima vertolking, goeie stem,…  Alles is aanwezig, maar om te winnen is dit echt te gewoontjes.  Ik vrees zelfs dat de kijkers dit compleet vergeten gaan zijn of alleszins vergeten om hiervoor te stemmen.  Wel tof dat er even wat ’mid-tempo’ tussen de ballads kan…  Nog effe toevoegen dat Ann-Sophie als runner-up naar Wenen kwam.  De grote overwinnaar (met zo’n 80% van de stemmen) bedankte voor de eer.

18. Polen

Daar zijn de boompjes weer.  Dit keer met roze bloesems.  De Poolse inzending is er eentje met een behoorlijk verhaal.  Monika geraakte 9 jaar geleden na een auto-ongeval in een rolstoel.  Sindsdien vecht ze terug en dat brengt haar dus nu op het podium van het songfestival met ’In The Name Of Love’.  Als u nog glazuur over heeft op de tanden na al wat al voorbijgekomen is, dan gaat het er met dit lied gegarandeerd af.  Zoveel zoet, lief, schattig,… is wat veel van het goede.  Tel daarbij de eerder genoemde roze bloesems en het kwaad is geschied.  Ik had dit al niet in de finale verwacht, maar waar toen de laatste startplaats misschien dat extra duwtje gaf is dat voordeel nu niet aanwezig.  Forgetable song.

19. Letland

Niet-voor-de-hand-liggend, eigenzinnig, eigen stijl.  Het zouden omschrijvingen voor de Belgische inzending kunnen zijn.  De Letse Aminata ziet er betoverend uit, zingt goed en brengt haar ’Love Injected’ vol overgave.  Het is vast niet ieders ding, maar deze song heeft toch iets waardoor ik blijf kijken en luisteren.  Al ben ik er na 2 minuten wel klaar mee en dan moeten we dus nog een minuut.  Van dat euvel hebben wel meer liedjes dit jaar last (ook ’Walk Along’).  Dit zou verrassend de top 10 kunnen binnenwandelen.

20. Roemenië 

Voltaj, de Roemeense groep, vindt het Songfestival an sich niet belangrijk. Ze doen vooral mee om de boodschap achter hun lied te promoten. De groep zingt namelijk over en voor een stichting die kinderen wil “herenigen met hun ouders die uit economische noodzaak zijn gaan werken in het buitenland en daardoor hun kroost moesten achterlaten.” Niet direct de meest meeklapbare evergreen denkbaar en eigenlijk vind ik ’De La Capat/All Over Again’ een beetje te saai, net als de Hongaarse inzending die zometeen nog komt.

21. Spanje

Edurne, een bevallige Spaanse deerne, brengt met ’Amanecer’ een lied dat staat of valt met de sfeer die op het podium gemaakt wordt.  Persoonlijk had ik van haar vertolking meer verwacht.  Het podium blijft, op 1 halfnaakte danser en Edurne na, helemaal leeg en dat is jammer.  Volgens mij zat hier meer in want het lied vind ik erg lekker en de zang is zeker goed genoeg.  Gemiste kans.

22. Hongarije

Ik had u al gewaarschuwd en u heeft niet lang moeten wachten.  De Hongaarse mag het podium op.  Boggie en haar backings mogen een vredeslied op Europa loslaten.  In het decor wordt ondertussen weer een boom de huiskamers ingestuurd.  Het is lief.  Boggie is mooi. Drie minuten duren lang. Ik begrijp niet wat dit in de finale doet.  Ik vind het saai.

23. Georgië

In een Eurovisiejaar waarin Rusland de vredesduif speelt, kozen zowel Malta als Georgië voor liedjes getiteld ‘Warrior’. Nina Sublatei mocht namens Georgië de eerste halve finale afsluiten en heeft daar haar voordeel mee gedaan.  De Maltese strijdster is, zoals verwacht, gesneuveld. Van de twee songs met dezelfde titel was deze Georgische net een tikkeltje strijdbaarder dan de Maltese amazone.  Niet slecht, maar niet goed genoeg om ons echt omver te blazen.  Middenmoter.

24. Azerbeidzjan

Toen ’The Land Of Fire’ in 2006 voor het eerst meedeed aan het Eurovisie-feestje stond Elnur al eens op het festivalpodium.  Toen als (engelen)deel van een duo, nu solo.  Destijds was hij een kapper die het zingen ’erbij’ deed.  Ondertussen heeft hij ’The Voice of Turkey’ gewonnen.  Destijds bracht hij een dramatisch lied, nu komt hij aanzetten met een lied vol drama.  Toch effe iets anders en iets beters.  Er komen trouwens weer, dit keer dode, bomen in beeld.  Waarschijnlijk komt Elnur met z’n ’Hour Of The Wolf’ net in de top 10 terecht.

25. Rusland

”Pijnlijk dat uitgerekend het momenteel meest gewantrouwde land in Europa schaamteloos een vredesnummer opvoert op dit Songfestival.”, aldus Raf van Bedts over ’A Million Voices’ op www.eurosong.be. Ik had het zelf niet beter kunnen omschrijven. Maar bij het songfestival mag het niet om politiek gaan, dus laten we eens kijken naar de inzending zelf. “We are the world’s people”, zingt Polina bij aanvang van haar lied, maar met haar accent en wat verbeelding klinkt dat als “We are the worst people”. Zelfkennis is een groot goed. Al met al moet ‘A Million Voices’ dienen als Russische vredesduif, gebracht door een knappe, vocaal behendige dame die weet hoe ze de toonladder op en af moet.  Eerlijk is eerlijk: alleen Polina is Russisch, verder komt alles aan deze bijdrage uit Zweden. Het is één pot siroop, maar wel erg overtuigend gebracht. Goed, alles wat je bij zo’n vredeshymne verwacht komt ook voorbij op de plekken waar je ’t verwacht… Maar in dit geval levert voorspelbaarheid zeker weten een hoge plek op… En wie weet zelfs de overwinning.  Goeie startpositie cadeau gekregen van de Oostenrijkse omroep.  Of zijn de kijkers ondertussen ingedut.

26. Albanië

Zangeres Elhaida Dani won ooit ’The Voice of Italy’ en mag nu haar land vertegenwoordigen. Een liedje vinden viel echter niet mee. Na de overwinning tijdens het Albanese nationale songfestival, met de pakkende naam ’Festivali i Kenges’, trokken de componisten hun winnende liedje in. Dani moest op zoek naar nieuw materiaal en dat werd ’I’m Alive’. Om mij volstrekt onbekende redenen werd dit al snel een ’fan-favorite’.  Ik zag de finaleplek dus wel een beetje aankomen, maar de valse noten niet.  Wat klonk dit dinsdag slecht.

27. Italië

De Italianen doen sinds 2011 terug mee en sturen sindsdien weer bijna jaarlijks kwaliteit.  Bijna jaarlijks want vorig jaar ging het schandelijk mis.  Gelukkig voor Il Volo zijn we dat al lang vergeten en kunnen we ons nu overgeven aan hun bijdrage ’Grande Amore’.  De heren zijn een doorslagje van Il Divo, zijn goed bij stem, zien er goed uit, hebben een strak Italiaans pak aan,…  en brengen een niet bijster origineel lied.  Als 27ste aantreden met vocaal geweld…  Het zou de Italianen hun derde overwinning op kunnen leveren.  Ik zit daar persoonlijk niet op te wachten.  Enerzijds omdat we dan volgend jaar meer opera en belcanto krijgen (en daar zit ik niet op te wachten).  Anderzijds omdat de dramatische organisatie van het vorige songfestival op Italiaanse bodem mij nog in het geheugen gegrift staat.

Ik hoop dat de top 10 er aan het einde van de avond als volgt uitziet:
1 België
2 Zweden
3 Estland
4 Rusland
5 Australië
6 Noorwegen
7 Italië
8 Azerbeidzjan
9 Letland
10 Israël

We gaan het meemaken! 

#rapapap #goloic #bel

Vanavond de tweede halve finale van het 60e Eurovisiesongfestival, wederom vanuit Wenen. Afgelopen dinsdag kwalificeerden de eerste tien landen zich voor de grote finale zaterdag, waaronder  België. De Nederlandse inzending, Trijntje Oosterhuis, bereikte die avond z’n eindstation (sorry, kon het niet laten).  

Het feestje wordt gevierd in de Wiener Stadthalle waar we dinsdag al groots verwelkomd werden door de winnaar van vorig jaar: Conchita Wurst. Vanavond geen grote entrée met La Wurst, wel maken alle deelnemers wederom een welkomstwandeling door de zaal op weg naar het podium. Als ze hun Walk Along (sorry, kon het weer niet laten) achter de rug hebben staan opnieuw de drie presentatrices te wachten om hun compleet overbodige ding te doen.  Gelukkig hebben ze wel wat anders aan dan afgelopen dinsdag, al lijkt het erop dat het complete kledingbudget dit jaar is opgegaan aan de garderobe van Conchita.  Op basis van de repetities (en mijn eigen smaak uiteraard) neem ik u weer mee op een muzikale reis door Europa.  Ook dit keer weer een pak ballades (merci, Conchi) en opvallend veel duo’s (de Common-Linnets-school).

01. Litouwen

Monika en Vaidas mogen de show openen met ’This Time’.  Leuke popsong, weinig origineel en niet altijd even toonvast gebracht.  Op zich wel prettig om hiermee deze halve finale te openen want de uptempo-songs zijn zeldzaam dit jaar.

Finale: Waarschijnlijk wel.  Het wordt enthousiast genoeg gebracht.


02. Ierland

De Ieren hebben de meeste Eurovisieoverwinningen op zak. Toch zitten op het groene eiland volgens mij niet te wachten op een achtste keer winnen.  Molly Sterling zingt, gezeten achter een piano, het lied ’Playing With Numbers’.  Een onschuldig niemendalletje met weeral een boom in de achtergrond.  Molly zingt met de ogen gesloten, ik vrees dat veel kijkers haar voorbeeld volgen…

Finale: Nope, tenzij er heel erg met de cijfers gespeeld wordt.


03. San Marino

Na drie jaren Valentina Monetta gestuurd te hebben, mogen dit jaar Anita en Michele (een jongen voor alle duidelijkheid) de eer van San Marino hoog houden.  Beiden hebben een Eurovisie verleden, met deelnames aan de junior variant. Anita deed zelfs afgelopen jaar nog mee aan de kinder-versie en dat is op zich al een enig selling point… Correctie, dat *is* het enige selling point.   San Marino was beter af geweest met een nieuwe tekstdichter/componist. Deze bijdrage van Mister Ralph Siegel (remember ’Ein Bisschen Friede’) klinkt zo belegen en oubollig dat de motten er stoflongen van krijgen.

Finale: No.  Gelijk ook het woord waarmee Michele de song opent.


04. Montenegro

Vorig jaar haalde dit land de finale met een Balkan-ballad gezongen door een boekhouder zonder uitstraling.  Copy-paste dachten ze.  Ze vroegen Zeljko Joksimovic (de Ralph Siegel van ex-Joegoslavië en oud-deelnemer) om een lied.  Kameraad Zeljko had nog wel wat op de plank liggen en dus mag Knez (ook noppes uitstraling dus) het podium op om ’Adio’ te zingen.  Een balkan-ballad waarvan we er op het festival al meer hoorden... En betere.

Finale: Ja.  Uniek in z’n soort dit jaar, net als vorig jaar, en dus door naar de finale, net als vorig jaar.


05. Malta

Afgelopen dinsdag ging de Georgische ’Warrior’ al door naar de finale.  Amber hoopt namens Malta met het gelijknamige lied hetzelfde te doen.  Ze komt echter minder strijdvaardig over.  Waar de Georgische de indruk gaf je gelijk te willen verslinden, lijkt Amber gewoon té Disney.  Dat past dus niet bij het lied.  Vocaal is het ook nog maar afwachten of dit goed komt.

Finale: Neen.  Dat zou voor Malta voor het eerst in jaren zijn… en dan nog omdat ze ’te lief’ is.


06. Noorwegen

Eindelijk.  Eindelijk.  Eindelijk een lied dat echt kan gaan scoren in de finale.  Mørland en Debrah Scarlett hebben goed gekeken naar de wijze waarop ’Calm After The Storm’ vorig jaar in beeld gebracht werd.  Daarnaast hebben ze een bijzonder nummer.  ’Monster Like Me’ is misschien niet het meest toegankelijke lied, maar wel het meest intrigerende van dit festival.  Het wordt goed gezongen, goed in beeld gebracht en neemt mij van begin tot einde mee.  Heerlijk.

Finale: Absoluut!


07. Portugal

Mag Noorwegen nog een keer…  Neen?  Dan ga ik plassen.  Leonor Andrade mag dan voor Portugal ’Há Um Mar Que Nos Separa’ zingen…  Ze wachten al het langst op een overwinning… en ze gaan nog wat langer moeten wachten.

Finale: Zeer zeker niet!


08. Tsjechië

Na enkele slechte jaren haakte Tsjechië in 2009 af.  Anno 2015 komen ze terug.  En hoe?  Met Marta (een topwijf verneem ik van de pers ginds) en Vaclav (een gespierde bink).  ’Hope Never Dies’ zou de titelsong uit een musical kunnen zijn.  Vocaal staat dit als een huis en de achtergrond bij dit lied past als de broek van Loïc Nottet.  Welkom terug Tsjechië!

Finale: Ja hoor.


09. Israël

Vorig jaar schreef ik hier nog dat het absoluut niet zou kunnen dat het land toen de finale niet zou halen.  Ik vond hun inzending van toen ijzersterk en was stomverbaasd dat het laatste geëindigd was in z’n halve finale.  Dit jaar zal ik weer net zo verbaasd zijn als Israël niet doorstoot naar de finale.  Nadav, de jongen met de gouden schoenen, zingt ’Golden Boy’ en brengt daarmee een heerlijk sfeer-stampertje.  Ideaal voor alle songfestivalfeestjes.  Ideaal om terug te horen op zaterdag.

Finale: Graag!


10. Letland

Niet-voor-de-hand-liggend, eigenzinnig, eigen stijl.  Het zouden omschrijvingen voor de Belgische inzending kunnen zijn.  De Letse Aminata ziet er betoverend uit, zingt goed en brengt haar ’Love Injected’ vol overgave.  Het is vast niet ieders ding, maar deze song heeft toch iets waardoor ik blijf kijken en luisteren.  Al ben ik er na 2 minuten wel klaar mee en dan moeten we dus nog een minuut.  Van dat euvel hebben wel meer liedjes dit jaar last (zie ook ’Walk Along’).

Finale: Yep!


11. Azerbeidzjan

Toen ’The Land Of Fire’ in 2006 voor het eerst meedeed aan het Eurovisie-feestje stond Elnur al eens op het festivalpodium.  Toen als (engelen)deel van een duo, nu solo.  Destijds was hij een kapper die het zingen ’erbij’ deed.  Ondertussen heeft hij ’The Voice - Turkey’ gewonnen.  Destijds bracht hij een dramatisch lied, nu komt hij aanzetten met een song vol drama.  Toch effe iets anders en iets beters.  Dit gaat vlot door naar de finale waar het naar alle waarschijnlijkheid ook hoog eindigen zal.

Finale: Jazeker!


12. IJsland

De noordelijke landen (Finland en Denemarken) doen het voorlopig niet goed op het festival dit jaar.  Noorwegen gaat daar verandering in brengen en ook IJsland mag nog steeds hopen of een plek in de finale.  Maria moet het doen met ’Unbroken’.  Een liedje in het genre van de winnaar van 2013 en net als Emelie De Forest destijds staat ook Maria op blote voeten op het podium.  Vocaal ging het tijdens de repetities wel eens mis en het is jammer dat er bij dit lied niet meer gebeurt op het podium.

Finale: Op het nippertje…  of net niet.


13. Zweden

Topfavoriet Zweden maakt tijdens de repetities z’n favorietenrol waar.  ’Heroes’ is niet super-origineel (Avicii, David Guetta,…) en is zeker geen ’Euphoria’.  Het klinkt goed genoeg om aan te slaan.  Måns Zelmerlöw zingt goed, ziet er goed uit en brengt een mooie act mee.  Die act schreeuwt: winnaar!  Of dat gaat lukken?  Wie weet… al blijf ik dan toch liever iets dichter bij huis in plaats van weer naar Zweden te gaan in 2016.

Finale: Wat denk je?


14. Zwitserland

Na de topfavoriet komen is nooit een zegen en voor Mélanie uit Zwitserland kan dat wel eens betekenen dat mensen nog niet bekomen zijn van de visuele impact van de Zweedse inzending.    Mélanie zingt wel goed, maar ’Time To Shine’ is niet de sterkste inzending. Er zit gewoon veel te veel tekst in het lied.  Als u nog niet genoeg bomen gezien heeft in de achtergrond tijdens de optredens, geen zorgen er komt nu een compleet bos voorbij.

Finale: Nope.


15. Cyprus

Aaaah…  Mmmmm…  ’One Thing I Should Have Done’ van Giannis Karayiannis vond ik al van de eerste beluistering erg mooi.  Het is een ballad en daar heb ik normaal niks mee, waarschijnlijk daarom dat ik de dance-versie die online staat nog ietsje beter vind. Toch raakten lied en stem me direct. Toch kan het lastig worden: de bookmakers laat het lied koud, de Cyprioten moeten het zonder de standaard 12 punten van Griekenland doen en ook de fans tijdens ’Eurovision In Concert’ kreeg het geen aandacht. Nog erger: zelfs tijdens de eerste repetities was er nauwelijks applaus.  Laten we hopen dat het lukt.

Finale: Hopelijk wel.


16. Slovenië

Maraaya klinkt als Amy Winehouse.  De Sloveense brengt haar man achter de piano en een lucht-viool spelende dame in led-pakje mee.  ’Here For You’ klinkt heerlijk, zou zo op de radio kunnen en wordt goed gezongen.  Het plaatje klopt echter niet helemaal door enerzijds de lucht-viool-spelende dame en anderzijds de hoofdtelefoon die Maraaya constant op de oren heeft.  Een gimmick teveel lijkt me.

Finale: Ja hoor.


17. Polen

Daar zijn de boompjes weer.  Dit keer met roze bloesems.  De Poolse inzending is er eentje met een behoorlijk verhaal.  Monika geraakte 9 jaar geleden na een auto-ongeval in een rolstoel.  Sindsdien vecht ze terug en dat brengt haar dus nu op het podium van het songfestival met ’In The Name Of Love’.  Als u na alle liedjes, dit is het laatste in deze halve finale, van dinsdag en vandaag nog glazuur over heeft op de tanden dan gaat het er met dit lied gegarandeerd af.  Zoveel zoet, lief, schattig,… is wat veel van het goede.  Tel daarbij de eerder genoemde roze bloesems en het kwaad is geschied.

Finale: Neen.


Volgens mij gaan na de recaps, grappig bedoelde filmpjes, praatjes vanuit de greenroom en promotie voor de DVD/CD de volgende landen door naar de finale: Litouwen, Montenegro, Noorwegen, Tsjechië, Israël, Letland, Azerbeidzjan, Zweden, Cyprus en Slovenië.

#rapapap #goloïc #bel

Vanavond schiet het Eurovisiesongfestival weer uit de startblokken met de eerste halve finale. Dankzij de overwinning van Conchita Wurst mag Oostenrijk dit jaar de zestigste editie van het festival organiseren. Het feestje wordt gevierd in de Wiener Stadthalle, waar ook al enkele dagen wordt gerepeteerd. Op basis van die repetities (en mijn eigen smaak uiteraard) neem ik u weer mee op een muzikale reis door Europa.  Dit jaar een pak ballades (merci, Conchi) en opvallend veel duo’s (de Common-Linnets-school, net wat u zegt).




01. Moldavië

Eduard Romanyuta is een kerel uit Oekraïne.  Hij mag het festival openen namens Moldavië en hoeft niet te rekenen op punten uit z’n geboorteland. Door de crisis slaat Oekraïne een jaartje over. Eduard brengt een vlotte popsong, zo eentje die je ook zou kunnen terugvinden op een album van Britney Spears of de Backstreet Boys…Een beetje belegen dus en daarom net niet sterk genoeg om echt potten te breken.  Ondanks de outfits die een erg sterk eind jaren 90 gehalte hebben is ’t een vlotte opener van deze eerste halve finale. Dat is zeker gezien het hoge aantal ballads een fikse meevaller. 

Finale: Waarschijnlijk wel, maar daar zal ‘t dan onderaan het klassement eindigen.




02. Armenië

De leden van de Armeense gelegenheidsformatie Geneology kwam speciaal voor het Songfestival bijeen om een lied te zingen over de genocide van 1915 in de eerste ballad van de avond. De groep telt leden uit alle windstreken en werelddelen, iets dat ze het einde van het lied ook zodanig zien.  Oorspronkelijk heette het lied ’Don’t Deny’, maar dat vond de EBU wat te politiek incorrect en dus lezen we nu als songtitel ’Face The Shadow’.  Aan de tekst hoefde niks te veranderen en dus blijft de boodschap van het lied overeind.  Vreemd?  Absoluut.  De groep brengt het lied goed en de diaspora zal de rest wel doen. 

Finale: Yep, maar hooguit uit politiek correcte overwegingen. We hoeven absoluut niet naar Armenië volgend jaar.




03. België

De RTBF koos intern voor Loïc Nottet, runner up van The Voice Belgique.  Zijn coach uit dat programma schreef mee aan het lied ’Rhythm Inside’ en ook iemand uit het team van SIA mocht aanschuiven.  België brengt het modernste lied dit jaar en dat is op zich een gok.  De jonge Waal is echter goed bij stem, al is z’n timbre een kwestie van smaak, en ook de choreografie past perfect.  Het plaatje klopt en dus zeilen we door naar zaterdag (aldus de pers en de bookmakers). 

Finale:  Zeker wel.  Ik heb zelfs een beetje hoop dat België dit jaar kan doen wat Nederland vorig jaar presteerde.  Wie weet zit er zelfs net dat tikkeltje meer in.  Een mens mag dromen.  Toch?




04. Nederland

Er was de afgelopen dagen meer te doen om #dejurk van Trijntje Oosterhuis dan over het lied en dat zegt al veel.  ’Walk Along’ is een a-typisch Trijntje-nummer en dat hoor je als je haar gelijknamige album gaat beluisteren.  Het is jammer dat Trijntje niet voluit voor haar eigen repertoire kiest.  Een traditie die Nederland weer op de songfestival-kaart gezet heeft.  Ik vond het lied meteen goed, maar dat is eerder een teken dat het wel eens in de halve finale zou kunnen blijven steken.  Anouk en The Common Linnets gaf ik namelijk na de eerste beluisteringen geen schijn van kans… 

Finale: Kantje boord… Helaas.




05. Finland

De Finnen sturen een formatie die volledig bestaat uit verstandelijk beperkten. De band is echter niet voor het festival samengebracht en dat spreekt in hun voordeel.  Ze mogen van mij ook muziek blijven maken, maar het is gewoon echt niet mijn ding.  De titel ’kortste lied op het songfestival allertijden’ hebben ze op zak en ik ben oprecht blij dat het na anderhalve minuut afgelopen is.  Ik vrees dat ze echter op veel sympathie gaan kunnen rekenen en daardoor, misschien ten koste van Nederland, wel de finale halen. 

Finale: Zou zo maar kunnen, maar Helsinki 2016: ik hoop het toch echt niet.




06. Griekenland

Gelukkig heeft Maria Elena Kyriakou de nodige Engelse bijles gekregen en is haar uitspraak behoorlijk verbeterd. Tijdens de Griekse finale klonk haar ’One Last Breath’ toch echt als “One Lost Breast” en dat is een hele andere benefietavond. Tot een week geleden gaf ik deze inzending geen cent, maar toen waren er de repetities.  Beter Engels, goeie staging en een sterke vertolking (incl. vocale acrobatie) zorgen voor kwalitatieve Griekse pathos. 

Finale: Absoluut en daar in de middenmoot.




07. Estland

Elina en Stig komen uit The-Common-Linnets-school en brengen een lied waar ik al sinds de eerste beluistering fan van ben.  De repetities verliepen voor de Esten niet zo vlot en daardoor blijft de vraag of dit over gaat komen in de huiskamers en vocaal in orde gaat zijn.  Ik gun hen graag het voordeel van de twijfel. 

Finale: Ja, en als het plaatje klopt, eindigt het daar hoog.




08. VJR Macedonië

’Autumn Leaves’ in de lente…  Het is eens wat anders.  Na de eerste repetities waren mensen erg positief over deze inzending.  Na de tweede repetitie, die vocaal een pak minder was, werd het weer stil.  Het lied zelf is redelijk ’bla’.  Ze krijgen wel een fijne ’back-drop’ mee op het scherm achter het podium…  Maar als dat het enige positieve is, kun je beter je koffer gepakt houden.




Finale: Waarschijnlijk niet.




09. Servië

’Beauty Never Lies’ zingt Bojana in haar oversize glitterjurk.  Zingen kan deze dame.  Kandidaat voor de Barbara-Dex-award is ze (net als Trijntje by the way) ook.  Met deze portie kitsch en de verjaarde discobeat kunnen we wel weer jaren voort op de songfestivalfeestjes.

 Finale: Vast wel.




10. Hongarije

Boggie en haar backings mogen een vredeslied op Europa loslaten.  In het decor wordt ondertussen de tweede boom de huiskamers ingestuurd.  Het is lief.  Boggie is mooi. Drie minuten duren lang. Ik vind het saai. 

Finale: Voor mij hoeft het echt niet.




11. Wit-Rusland

’Time’ vond ik bij de eerste beluistering nog best OK, al is dat allerminst voldoende om naar de finale door te stoten.  Tijdens de repetities ging het vocaal bij Uzari (de mannelijke helft van dit duo) vaak mis.  Maimuna (de vrouwelijk helft) mag dan echt een stukje viool kunnen spelen, op het songfestival staan anno 2015 alle instrumenten op band.  Ze staat daar dus behoorlijk van jetje te playbacken. 

Finale: Waarschijnlijk wel, er zitten genoeg punten gevende buurlanden in deze halve finale dat het voor de vorm alleen al moet lukken.




12. Rusland

”Pijnlijk dat uitgerekend het momenteel meest gewantrouwde land in Europa schaamteloos een vredesnummer opvoert op dit Songfestival.”, aldus Raf van Bedts over A Million Voices op www.eurosong.be. Ik had het zelf niet beter kunnen omschrijven. Maar bij het songfestival mag het niet om politiek gaan, dus laten we eens kijken naar de inzending zelf. “We are the world’s people”, zingt Polina bij aanvang van haar lied, maar met haar accent en wat verbeelding klinkt dat als “We are the worst people”. Zelfkennis is een groot goed. Al met al moet ‘A Million Voices’ dienen als Russische vredesduif, gebracht door een knappe, vocaal behendige dame die weet hoe ze de toonladder op en af moet.  Eerlijk is eerlijk: alleen Polina is Russisch, verder komt alles aan deze bijdrage uit Zweden. Het is één pot siroop, maar wel erg overtuigend gebracht. Goed, alles wat je bij zo’n vredeshymne verwacht komt ook voorbij op de plekken waar je ’t verwacht… Maar in dit geval levert voorspelbaarheid zeker weten een finaleplek op… En wie weet zelfs de overwinning. 

Finale: Zeker en vast en daar zal het helaas hoog eindigen… Helaas, omdat ik niet op een Russische overwinning zit te wachten.




13. Denemarken

’The Way You Are’ is een mainstream popsong perfect geschikt voor Sky Radio of Radio Nostalgia.  Een nummer waar je niks op tegen kan hebben, maar er enthousiast van worden is zo mogelijk een nog onmogelijkere opgave. Al met al een aangename manier om drie minuten van je leven te vullen, maar wie dit Deense deuntje in de file hoort, is het na de laatste klanken vergeten. Kortom, het is Deense eenheidsworst en erg herkenbaar in z’n ambachtelijke voorspelbaarheid. Dat hoeft niet direct negatief uit te pakken, in 2013 wonnen de Denen immers. 

Finale: Twijfelgevalletje net als Nederland…




14. Albanië

Zangeres Elhaida Dani won ooit The Voice of Italy en mag nu haar land vertegenwoordigen. Een liedje vinden viel echter niet mee. Tijdens het Albanese nationale songfestival, met de pakkende naam ’Festivali i Kenges’, trokken de componisten hun winnende liedje in. Dani moest op zoek naar nieuw materiaal en dat werd ’I’m Alive’. Om mij volstrekt onbekende redenen werd dit al snel een ’fan-favorite’. 

Finale: Wie weet, maar potten breken doet het daar niet.




15. Roemenië

Voltaj, de Roemeense groep, vindt het Songfestival an sich niet belangrijk. Ze doen vooral mee om de boodschap achter hun lied te promoten. De groep zingt namelijk over en voor een stichting die kinderen wil “herenigen met hun ouders die uit economische noodzaak zijn gaan werken in het buitenland en daardoor hun kroost moesten achterlaten.” Niet direct de meest meeklapbare evergreen denkbaar en eigenlijk vind ik ’De La Capat/All Over Again’ een beetje te saai, net als de Hongaarse inzending. 

Finale: Met de nodige steun van buren gaat dat waarschijnlijk net lukken.




16. Georgië

In een Eurovisiejaar waarin Rusland de vredesduif speelt, kiezen zowel Malta als Georgië voor liedjes getiteld ‘Warrior’. Nina Sublatei mag namens de eerste halve finale afsluiten. Van de twee songs met dezelfde titel is deze Georgische net een tikkeltje strijdbaarder dan de Maltese amazone die zich donderdag tijdens de tweede halve finale mag bewijzen.  Vorig jaar eindigde Georgië in zijn halve finale op de allerlaatste plaats.  Dat zie ik met deze dame (inclusief veren) niet gebeuren.  Een fijne afsluiter van de eerste halve finale. 

Finale: Yep.




Vermoedelijke finalisten: Armenië, België, Finland, Griekenland, Estland, Hongarije, Rusland, Albanië, Roemenië en Georgië. Persoonlijk zou ik liever Nederland, Denemarken en Servië meenemen naar het grote spektakel op zaterdag, sorry Finland, Hongarije en Roemenië.




Vanavond weten we hoe Europa gekozen heeft.  Veel plezier bij de eerste halve finale van het Eurovisie Songfestival. #rapapap