Vanavond schiet het Eurovisiesongfestival weer uit de startblokken met de eerste halve finale. Dankzij de overwinning van Conchita Wurst mag Oostenrijk dit jaar de zestigste editie van het festival organiseren. Het feestje wordt gevierd in de Wiener Stadthalle, waar ook al enkele dagen wordt gerepeteerd. Op basis van die repetities (en mijn eigen smaak uiteraard) neem ik u weer mee op een muzikale reis door Europa. Dit jaar een pak ballades (merci, Conchi) en opvallend veel duo’s (de Common-Linnets-school, net wat u zegt).
01. Moldavië Eduard Romanyuta is een kerel uit Oekraïne. Hij mag het festival openen namens Moldavië en hoeft niet te rekenen op punten uit z’n geboorteland. Door de crisis slaat Oekraïne een jaartje over. Eduard brengt een vlotte popsong, zo eentje die je ook zou kunnen terugvinden op een album van Britney Spears of de Backstreet Boys…Een beetje belegen dus en daarom net niet sterk genoeg om echt potten te breken. Ondanks de outfits die een erg sterk eind jaren 90 gehalte hebben is ’t een vlotte opener van deze eerste halve finale. Dat is zeker gezien het hoge aantal ballads een fikse meevaller. Finale: Waarschijnlijk wel, maar daar zal ‘t dan onderaan het klassement eindigen. 02. Armenië De leden van de Armeense gelegenheidsformatie Geneology kwam speciaal voor het Songfestival bijeen om een lied te zingen over de genocide van 1915 in de eerste ballad van de avond. De groep telt leden uit alle windstreken en werelddelen, iets dat ze het einde van het lied ook zodanig zien. Oorspronkelijk heette het lied ’Don’t Deny’, maar dat vond de EBU wat te politiek incorrect en dus lezen we nu als songtitel ’Face The Shadow’. Aan de tekst hoefde niks te veranderen en dus blijft de boodschap van het lied overeind. Vreemd? Absoluut. De groep brengt het lied goed en de diaspora zal de rest wel doen. Finale: Yep, maar hooguit uit politiek correcte overwegingen. We hoeven absoluut niet naar Armenië volgend jaar. 03. België De RTBF koos intern voor Loïc Nottet, runner up van The Voice Belgique. Zijn coach uit dat programma schreef mee aan het lied ’Rhythm Inside’ en ook iemand uit het team van SIA mocht aanschuiven. België brengt het modernste lied dit jaar en dat is op zich een gok. De jonge Waal is echter goed bij stem, al is z’n timbre een kwestie van smaak, en ook de choreografie past perfect. Het plaatje klopt en dus zeilen we door naar zaterdag (aldus de pers en de bookmakers). Finale: Zeker wel. Ik heb zelfs een beetje hoop dat België dit jaar kan doen wat Nederland vorig jaar presteerde. Wie weet zit er zelfs net dat tikkeltje meer in. Een mens mag dromen. Toch? 04. Nederland Er was de afgelopen dagen meer te doen om #dejurk van Trijntje Oosterhuis dan over het lied en dat zegt al veel. ’Walk Along’ is een a-typisch Trijntje-nummer en dat hoor je als je haar gelijknamige album gaat beluisteren. Het is jammer dat Trijntje niet voluit voor haar eigen repertoire kiest. Een traditie die Nederland weer op de songfestival-kaart gezet heeft. Ik vond het lied meteen goed, maar dat is eerder een teken dat het wel eens in de halve finale zou kunnen blijven steken. Anouk en The Common Linnets gaf ik namelijk na de eerste beluisteringen geen schijn van kans… Finale: Kantje boord… Helaas. 05. Finland De Finnen sturen een formatie die volledig bestaat uit verstandelijk beperkten. De band is echter niet voor het festival samengebracht en dat spreekt in hun voordeel. Ze mogen van mij ook muziek blijven maken, maar het is gewoon echt niet mijn ding. De titel ’kortste lied op het songfestival allertijden’ hebben ze op zak en ik ben oprecht blij dat het na anderhalve minuut afgelopen is. Ik vrees dat ze echter op veel sympathie gaan kunnen rekenen en daardoor, misschien ten koste van Nederland, wel de finale halen. Finale: Zou zo maar kunnen, maar Helsinki 2016: ik hoop het toch echt niet. 06. Griekenland Gelukkig heeft Maria Elena Kyriakou de nodige Engelse bijles gekregen en is haar uitspraak behoorlijk verbeterd. Tijdens de Griekse finale klonk haar ’One Last Breath’ toch echt als “One Lost Breast” en dat is een hele andere benefietavond. Tot een week geleden gaf ik deze inzending geen cent, maar toen waren er de repetities. Beter Engels, goeie staging en een sterke vertolking (incl. vocale acrobatie) zorgen voor kwalitatieve Griekse pathos. Finale: Absoluut en daar in de middenmoot. 07. Estland Elina en Stig komen uit The-Common-Linnets-school en brengen een lied waar ik al sinds de eerste beluistering fan van ben. De repetities verliepen voor de Esten niet zo vlot en daardoor blijft de vraag of dit over gaat komen in de huiskamers en vocaal in orde gaat zijn. Ik gun hen graag het voordeel van de twijfel. Finale: Ja, en als het plaatje klopt, eindigt het daar hoog. 08. VJR Macedonië ’Autumn Leaves’ in de lente… Het is eens wat anders. Na de eerste repetities waren mensen erg positief over deze inzending. Na de tweede repetitie, die vocaal een pak minder was, werd het weer stil. Het lied zelf is redelijk ’bla’. Ze krijgen wel een fijne ’back-drop’ mee op het scherm achter het podium… Maar als dat het enige positieve is, kun je beter je koffer gepakt houden. Finale: Waarschijnlijk niet. 09. Servië ’Beauty Never Lies’ zingt Bojana in haar oversize glitterjurk. Zingen kan deze dame. Kandidaat voor de Barbara-Dex-award is ze (net als Trijntje by the way) ook. Met deze portie kitsch en de verjaarde discobeat kunnen we wel weer jaren voort op de songfestivalfeestjes. Finale: Vast wel. 10. Hongarije Boggie en haar backings mogen een vredeslied op Europa loslaten. In het decor wordt ondertussen de tweede boom de huiskamers ingestuurd. Het is lief. Boggie is mooi. Drie minuten duren lang. Ik vind het saai. Finale: Voor mij hoeft het echt niet. 11. Wit-Rusland ’Time’ vond ik bij de eerste beluistering nog best OK, al is dat allerminst voldoende om naar de finale door te stoten. Tijdens de repetities ging het vocaal bij Uzari (de mannelijke helft van dit duo) vaak mis. Maimuna (de vrouwelijk helft) mag dan echt een stukje viool kunnen spelen, op het songfestival staan anno 2015 alle instrumenten op band. Ze staat daar dus behoorlijk van jetje te playbacken. Finale: Waarschijnlijk wel, er zitten genoeg punten gevende buurlanden in deze halve finale dat het voor de vorm alleen al moet lukken. 12. Rusland ”Pijnlijk dat uitgerekend het momenteel meest gewantrouwde land in Europa schaamteloos een vredesnummer opvoert op dit Songfestival.”, aldus Raf van Bedts over A Million Voices op www.eurosong.be. Ik had het zelf niet beter kunnen omschrijven. Maar bij het songfestival mag het niet om politiek gaan, dus laten we eens kijken naar de inzending zelf. “We are the world’s people”, zingt Polina bij aanvang van haar lied, maar met haar accent en wat verbeelding klinkt dat als “We are the worst people”. Zelfkennis is een groot goed. Al met al moet ‘A Million Voices’ dienen als Russische vredesduif, gebracht door een knappe, vocaal behendige dame die weet hoe ze de toonladder op en af moet. Eerlijk is eerlijk: alleen Polina is Russisch, verder komt alles aan deze bijdrage uit Zweden. Het is één pot siroop, maar wel erg overtuigend gebracht. Goed, alles wat je bij zo’n vredeshymne verwacht komt ook voorbij op de plekken waar je ’t verwacht… Maar in dit geval levert voorspelbaarheid zeker weten een finaleplek op… En wie weet zelfs de overwinning. Finale: Zeker en vast en daar zal het helaas hoog eindigen… Helaas, omdat ik niet op een Russische overwinning zit te wachten. 13. Denemarken ’The Way You Are’ is een mainstream popsong perfect geschikt voor Sky Radio of Radio Nostalgia. Een nummer waar je niks op tegen kan hebben, maar er enthousiast van worden is zo mogelijk een nog onmogelijkere opgave. Al met al een aangename manier om drie minuten van je leven te vullen, maar wie dit Deense deuntje in de file hoort, is het na de laatste klanken vergeten. Kortom, het is Deense eenheidsworst en erg herkenbaar in z’n ambachtelijke voorspelbaarheid. Dat hoeft niet direct negatief uit te pakken, in 2013 wonnen de Denen immers. Finale: Twijfelgevalletje net als Nederland… 14. Albanië Zangeres Elhaida Dani won ooit The Voice of Italy en mag nu haar land vertegenwoordigen. Een liedje vinden viel echter niet mee. Tijdens het Albanese nationale songfestival, met de pakkende naam ’Festivali i Kenges’, trokken de componisten hun winnende liedje in. Dani moest op zoek naar nieuw materiaal en dat werd ’I’m Alive’. Om mij volstrekt onbekende redenen werd dit al snel een ’fan-favorite’. Finale: Wie weet, maar potten breken doet het daar niet. 15. Roemenië Voltaj, de Roemeense groep, vindt het Songfestival an sich niet belangrijk. Ze doen vooral mee om de boodschap achter hun lied te promoten. De groep zingt namelijk over en voor een stichting die kinderen wil “herenigen met hun ouders die uit economische noodzaak zijn gaan werken in het buitenland en daardoor hun kroost moesten achterlaten.” Niet direct de meest meeklapbare evergreen denkbaar en eigenlijk vind ik ’De La Capat/All Over Again’ een beetje te saai, net als de Hongaarse inzending. Finale: Met de nodige steun van buren gaat dat waarschijnlijk net lukken. 16. Georgië In een Eurovisiejaar waarin Rusland de vredesduif speelt, kiezen zowel Malta als Georgië voor liedjes getiteld ‘Warrior’. Nina Sublatei mag namens de eerste halve finale afsluiten. Van de twee songs met dezelfde titel is deze Georgische net een tikkeltje strijdbaarder dan de Maltese amazone die zich donderdag tijdens de tweede halve finale mag bewijzen. Vorig jaar eindigde Georgië in zijn halve finale op de allerlaatste plaats. Dat zie ik met deze dame (inclusief veren) niet gebeuren. Een fijne afsluiter van de eerste halve finale. Finale: Yep. Vermoedelijke finalisten: Armenië, België, Finland, Griekenland, Estland, Hongarije, Rusland, Albanië, Roemenië en Georgië. Persoonlijk zou ik liever Nederland, Denemarken en Servië meenemen naar het grote spektakel op zaterdag, sorry Finland, Hongarije en Roemenië. Vanavond weten we hoe Europa gekozen heeft. Veel plezier bij de eerste halve finale van het Eurovisie Songfestival. #rapapap
1 Comment
|
Details
KristofLommel, 19 mei 1977 Archives
Mei 2015
Categories |