THIS IS OSLO CALLING (second semi)

Noorwegen, Groot-Brittanië, Frankrijk, Duitsland en Spanje waren al zeker van een finaleplek en sinds dinsdag weten we ook dat Bosnië&Herzegovina, Moldavië, Rusland, Griekenland, Portugal, Wit-Rusland, Servië, België, Albanië en IJsland zaterdag nog eens het podium in Oslo mogen betreden.  Van Bosnië&Herzegovina had ik dat na de show (ten nadelen van Slovakije) nog wel verwacht.  Wit-Rusland en Portugal had ik helemaal niet zien aankomen.  De overige7 had ik goed ingeschat.  Of het met mijn mening over de tweede, sterkere, halve finale ook zo goed zit, weten we donderdagnacht.

In Culto is de groep uit Litouwen die met ‘Eastern European Funk’ de tweede halve finale op donderdag mag openen.  Grappige song en dito groepje.  Na anderhalve minuut is het leuke er wel vanaf en wanneer de heren hun broek uittrekken is wat mij betreft het kalf verdronken.  Ze schijnen live erg sterk te staan, dus wie weet komen ze daardoor alsnog in de finale.

Heel anders is het met Armenië.  Eva Rivas lijkt als twee druppels water op Angelina Jolie en zingt ‘Apricot Stone’.  Armenië schijnt iets met abrikozen te hebben…  Eva zingt wisselvallig.  De ene keer klinkt het heerlijk, de andere keer is de zang middelmatig tot zelfs erg zwak.  Het lied op zich is best lekker en na een paar keer luisteren heerlijk mee te kwelen.  Volgens mij mag Eva haar abrikozenboom nog even in Oslo laten om de pit zaterdag nog eens te planten.

Israel behoort dit jaar tot de favorieten.  Harel Skaat is een mooie jongen en zingt ‘Milim’ helemaal in het Hebreeuws.  Tijdens de nationale finale stond Harel in z’n eentje op het podium en gaf hij een krachtige vertolking van zijn lied.  Met de zang zit het zeker wel goed, maar wat doen die piano en die backings mee op het podium nu?  Less is in dit geval zeker more.  De finale haalt dit makkelijk, maar die finale winnen…  Ik weet het niet.

Duo’s uit Denemarken doen het vaak goed.  Denk maar aan de dame en heer die lang geleden wonnen met ‘Dansevise’ en de broers die, nog niet zo lang geleden, zegevierden met ‘Fly on the wings of love’.  Chanée & N’evergreen brengen een radio-hit eerste klas met als titel ‘In a moment like this’.  Vooraf rekende ik dit zeker tot de favorieten voor een goede plaats in Oslo, maar na de repetities moet ik mijn mening bijstellen.  Met de zang (dit nummer moet echt mooi tweestemmig gezongen worden) zit het niet altijd even juist en met het vinden van de juiste camera hebben de dame en heer ook de nodige problemen.  In de wandelgangen gaan de geruchten trouwens dat mevrouw Chanée en meneer N’evergreen (incl glazen oog) het niet zo goed met elkaar kunnen vinden…  En dan gaat het zingen van een liefdesliedje natuurlijk niet zo vlot.  Als het met de zang en de interpretatie goedgaat, zien we Denemarken zeker terug in de finale.  Als dat niet lukt, is het na donderdag einde oefening voor dit duo.

Zwitserland droomt in de persoon van Michael von der Heide al van goud.  Kan ook moeilijk anders als je ‘Il pleut de l’or’ zingt.  Michael kan zingen, maar deze inzending klinkt toch wel erg gedateerd.  Daarnaast is de styling ook gedateerd en zingen de backings wel erg luid mee.  Zwitserland zit al jaren in een sukkelstraatje en dit is veruit hun beste poging van de laatste jaren, maar ik vrees dat ze weer geen finale zullen halen.

Als je, net als ik, de voorrondes in Zweden al enkele jaren volgt en daarnaast ook nog eens parttime op de Berg en Dalseweg woont, kan je haast niet anders dan voor Anna Bergendahl en haar lied ‘This is my life’ te supporteren.  Anna heeft, net als Tom Dice, een gitaartje meegebracht.  Enige verschil: Anna geeft haar gitaar na het eerste refreintje (netjes buiten beeld) aan een assistent en zingt haar lied verder zonder gitaar.  ‘This is my life’ is een lekker muziekje maar niet mijn favorietje in de Zweedse voorronde.  Anna zingt haar liedje goed en heeft wel een bepaalde charme en zangkleur die ik op zaterdag graag nog eens terug wil horen.

Safura uit Azerbijdzjan wordt door de bookmakers als de te kloppen act gezien.  ‘Drip drop’ heeft wat van de ballads van Rihanna, wordt goed verkocht (mooie dames het moet gezegd) en zit goed in elkaar, maar of het gaat winnen…  Finale haalt het zeker, maar voor de winst staat de vreselijke tekst en het slechte Engels toch heel erg in de weg.

Uit de Ukraïne komt Alyosha om ‘Sweet people’ te zingen.  De Ukraïnse werd gekozen nadat de nieuwverkozen omroepbonzen de rechtstreeks aangeduide kandidaat voor Oslo hadden gedumt.  Haar stemgeluid en uiterlijk doen erg aan de Nederlandse Anouk denken.  Aan de stem en de looks zal het dus niet gelegen hebben, ware het niet dat Alyosha een vreselijk nummer moet zingen want het lied waar ze eigenlijk mee naar Oslo zou trekken, was al eerder uitgebracht elders in Europa.  Kan u nog volgen…

De Nijmeegse (my second hometown) Sieneke mag de eer voor Nederland hoog houden met het door Vader Abraham geschreven ‘Ik ben verliefd (sha-la-lie)’.  Er is al veel inkt gevloeid over de Nederlandse voorronde en het Nederlandse lied.  Feit is dat Sieneke op het podium in Oslo staat te stralen en er veel jonger uitziet dan de 40-jarige meid die de lokale voorronde won.  Als u deze inzending uitzingt, ben ik er zeker van dat u de rest van avond nog steeds Sha-la-lieënd door de huiskamer rent.

Paula Seling & Ovi spleen met vuur voor Roemenië.  Hun song heet ‘Playing with fire’ en dat is te zien.  Paula en Ovi zingen hun lied vanachter een dubbele piano wat het up-tempo-lied erg statisch maakt.  Paula zingt de sterren van de hemel (let op die hoge noten), maar Ovi zit er af en toe een beetje voor spek en bonen bij.

Ansambei Zlindra & Kalamari bestormen voor Slovenië het podium met ‘Narodnozabavni rock’.  Misschien wel de vreemdste inzending uit het hele deelnemersveld van dit jaar.  Dit is een samenraapsel van… ja van wat eigenlijk… van vanalles wat mij niet kan boeien…  Plassen!

Ooit won Ierland drie maal op rij het eurovisiesongfestival.  Één van die winnaars was Niamh Kavanagh.  Zij zong destijds ‘In your eyes’ in Millstreet de eurovisiegeschiedenisboeken in.  Met ‘It’s for you’ hoopt ze dat nog eens over te doen.  Niamh is een schat van een meid.  Komt erg sympathiek over in de backstagefilmpjes en heeft een typisch Iers nummer in haar valies naar Oslo gestopt.  Of zo’n lied nog scoort op het songfestival anno 2010 is erg de vraag.  Van mij mag dit best door naar de finale.

Knappe gasten die goed kunnen zingen doen het altijd goed op het songfestival dus stuurt Bulgarije lokale mooie jongen Miro de arena van het Eurovisielied in met ‘Angel si ti’.  Miro kan een stukje zingen, weet de camera goed te vinden, heeft een fijne act rond zich en bezit een lekker lied dat onmiddellijk pakt.  Één van de weinige up-tempo-liedjes van dit Eurovisiejaar dus erg kansrijk om de finale te halen.

Als België of Zweden er niet in slagen, kan Cyprus met Jon Lilygreen & The Islanders er nog voor zorgen dat er een gitaartje in de finale komt.  ‘Life looks better in spring’ werd vooraf hoger ingeschat dan het lied van Tom Dice, maar maakt dat wat mij betreft niet waar.  Waar Tom het sober houdt, maakt Jon het met zijn podiumvulling iets te bond…

Ooit nam de damesgroep Feminem deel aan het songfestival voor Bosnië & Herzegovina, maar dit keer komen ze met het lied ‘Lako je sve’ namens Kroatië het podium op.  Dit lied vond ik al na de eerste beluistering heerlijk en dat blijft ook zo na de repetities.  De dames zingen best goed en de act is erg mooi om te zien.  Een zekere finaleplek volgens mij.

Georgië is na een jaartje afwezigheid (hun lied werd vorig jaar te politiek bevonden) weer terug.  Sofia lijkt een beetje op een jonge Lara Fabian en bewandelt de notenbalken net als die Belgische die ooit voor Luxemburg op het festival stond.  ‘Shine’ is een ballade van de oude stempel, maar deze dame weet het zo goed te brengen dat het zonde zou zijn om dit niet in de finale terug te zien.  Let ook op hoe Sofia alle nootjes zuiver haalt ondanks alle choreografische toeren die ze moet uithalen.

Turkije mag het rijtje sluiten in deze halve finale.  Vorig jaar mocht de Molse Hadise de Turkse eer nog hoog houden, nu is het aan de band Manga om nog beter te scoren.  Aan het lied ‘We could be the same’ zal het volgens mij niet liggen (al vond ik de remix ‘made in belgium’ vlotter klinken).  De act is een beetje onduidelijk en donker en dat speelt niet in het voordeel van de Turken.  Tijdens de repetities klonk het ook niet altijd even zuiver.  Voor mij mag dit door naar de finale want het nummer is dat zeker waard.

Volgende landen, in willekeurige volgorde, mogen volgens mij nog wat langer in Oslo blijven: Litouwen, Armenië, Israël, Zweden, Azerbijdzjan, Roemenië, Bulgarije, Kroatië, Georgië, Turkije.